Płyty termoizolacyjne należy mocować do podłoża przy użyciu łączników mechanicznych, które należy zastosować i zamontować zgodnie z wytycznymi zawartymi w Projekcie Technicznym (typ łączników, ich długość, liczba, rozmieszczenie i głębokość zakotwienia).

Montaż łączników należy rozpocząć dopiero po dostatecznym stwardnieniu i związaniu zaprawy klejącej, w warunkach optymalnych po min. 48h. Proces twardnienia zaprawy zależy od temperatury i wilgotności powietrza. Przy mocowaniu łączników należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe osadzenie oraz jednakową płaszczyznę talerzyka z licem warstwy termoizolacji. Wiercenie otworów montażowych powinno odbywać się prostopadle do powierzchni podłoża - nie wcześnie niż po 48h od momentu przyklejenia płyt styropianowych, przy zastosowaniu wiertarki udarowej (beton, cegły pełne) z wiertłem z węglików spiekanych, czyli tzw. widii o średnicy 8 mm lub 10 mm (średnica zależy od rodzaju łącznika). W podłożach słabszych - np. pustaki ceramiczne - prace powinny być wykonywane wyłącznie przy wyłączonym udarze, natomiast wiercenie w autoklawizowanym betonie komórkowym (bloczki gazobetonowe) powinno się odbywać dodatkowo przy użyciu wiertła cylindrycznego (do stali). Głębokość otworu musi być co najmniej o 10 mm dłuższa od długości łącznika. Przed wprowadzeniem łącznika nawiercone otwory należy oczyścić z pozostałego urobku, a następnie wprowadzić korpus łącznika. Łącznik powinien nieznaczne ugiąć styropian w obrębie talerzyka, na głębokość pozwalającą co najmniej zlicować jego zewnętrzną powierzchnię z powierzchnią płyt styropianowych. Zbyt mocne ugięcie może naruszyć strukturę styropianu, osłabiając go, natomiast zbyt płytkie osadzenie talerzyka uniemożliwi prawidłowe zaszpachlowanie, a co za tym idzie osłabi miejscowo warstwę zbrojoną lub wręcz wykluczy jej prawidłowe wykonanie. Po osadzeniu tulei tworzywowej należy wprowadzić trzpień rozporowy, jednocześnie podtrzymując talerzyk łącznika, aby nie został on wyparty z otworu w trakcie kotwienia. Ostateczne położenie główki trzpienia powinno licować z powierzchnią talerzyka i może być wykonane poprzez wbijanie lub wkręcanie, w zależności od typu samego łącznika. Wbijanie trzpienia powinno odbywać się wyłącznie poprzez uderzenia w jego główkę. Po zakotwieniu, talerzyki łączników należy zaszpachlować klejem do wykonywania warstwy zbrojonej i pozostawić do wyschnięcia.

Rys. 1 Wiercenie w styropianie

Rys. 2 Wkładanie łącznika mechanicznego

Rys.3 Wbijanie łącznika mechanicznego

Rys.4 Szpachlowanie

Oddziaływanie punktowego mostka cieplnego, jakim są łączniki mechaniczne przechodzące przez warstwę ocieplenia można ograniczyć poprzez wyfrezowanie styropianu oraz maskowanie zatyczkami. Po wywierceniu otworów montażowych pod łączniki należy wyciąć za pomocą wiertarki/wkrętarki z odpowiednim frezem, cylindryczny otwór. Głębokość frezowania określa ogranicznik zagłębienia frezu i wynosi około 2 cm. W wyfrezowany i oczyszczony otwór należy wprowadzić łącznik mechaniczny i zakotwić po czym zasłonić zatyczką.

 

Rys. 5 Wiercenie w styropianie

Rys.6 Frezowanie styropianu

Rys.7 Wkładanie łącznika mechanicznego

Rys.8 Wbijanie łącznika mechanicznego

Rys.9 Maskowanie zatyczką styropianową

Poniżej zdjęcia z kamery termowizyjnej, przedstawiające  łączniki  przechodzące przez termoizolację