Przyklejaniu płyt z wełny mineralnej należy poświęcić szczególną uwagę – dlaczego? Ponieważ kontakt zaprawy klejącej z powierzchnią płyt jako materiału włóknistego (często hydrofobizowanego) musi być wzmocniony poprzez wtarcie cienkiej warstwy kleju w miejsca, gdzie będzie nałożona zasadnicza warstwa zaprawy klejowej.
Na wyjaśnienie zasługuje również kwestia, czy warstwa kontaktowa zaprawy ma mieć inną konsystencję niż warstwa zasadnicza. Otóż nie ma potrzeby rozrzedzania zaprawy przewidzianej do wtarcia, nie ma też potrzeby czekania, aż wyschnie. Warstwa kontaktowa i warstwa zasadnicza zaprawy klejącej mają być łączone z sobą w trybie ,,mokre na mokre” w celu zwiększenia przyczepności. Istnieją płyty z wełny mineralnej fabrycznie gruntowane specjalnym preparatem sczepnym, który zwalnia wykonawcę ze wstępnego szpachlowania płyt - upewnijmy się jednak, czy na pewno mamy z takimi doczynienia, nim zrezygnujemy z zabiegu, o którym mowa wyżej. Zobaczmy efekty nałożenia kleju na płytę z wełny mineralnej bez wytworzenia warstwy sczepnej:
Poniżej prawidłowa realizacja:
Odrębną, bardzo ważną kwestią jest fakt, że tzw. wełnę lamelową (wełnę mineralną, której układ włókien jest uporządkowany i prostopadły do powierzchni płyt) należy zawsze kleić wykorzystując metodę klejenia na tzw. grzebień. Oczywiście w tym przypadku również należy wykonać warstwę kontaktową przed nałożeniem warstwy zasadniczej zaprawy klejowej. Taki sposób klejenia ogranicza istotnie możliwość korygowania nierówności podłoża, ponieważ warstwa po dociśnięciu ma jedynie klika milimetrów.
