W obecnym czasie projektanci ociepleń dysponują praktycznie wszystkim, co potrzebne do projektowania. Istnieją klarowne wytyczne charakteryzujące parametry, jakim powinny odpowiadać budynki, jest określone zapotrzebowanie budynków na energię grzewczą oraz wszystkie metody obliczeniowe.
Instytuty naukowe i jednostki certyfikujące oraz producenci ociepleń zadbali o wszelakie narzędzia, jakie można wykorzystać do projektowania. W związku z taką przejrzystością sytuacji i tyloma udogodnieniami, należy wymagania wobec projektów postawić wysoko i stanowczo je egzekwować.
Zobacz, jakie są najczęstsze zaniedbania na etapie projektowania.
1. Brak oceny technicznej stanu ścian zewnętrznych ocieplanych budynków i zaleceń w zakresie przygotowania ścian.
Nieprawidłowość ta pojawia się notorycznie i jest przyczyną wielu usterek ociepleń. Przede wszystkim brak fachowej oceny pozawala na subiektywne podejście wykonawcy, a nawet przedstawicieli inwestora do przygotowania tzw. podłoża ściennego, co nierzadko po niewłaściwej ocenie prowadzi do popękania, a nawet do odpadania ocieplenia.
2. Brak podania w projekcie konkretnego rozwiązania ociepleniowego z powołaniem na właściwą Aprobatę Techniczną i wskazanie konkretnych materiałów (wraz z ich parametrami) wchodzących w skład systemu jeśli Aprobata zawiera materiały zamienne.
W przypadku braku określenia konkretnych rozwiązań i materiałów przez projektanta (rodzaj kleju, faktura i rodzaj tynku cienkowarstwowego itp.). pojawia się pole do manipulacji materiałami i ich właściwościami przy wyborze najczęściej najtańszego rozwiązania.
3. Brak rysunków detali budowlanych oraz rysunków wykończenia miejsc szczególnych w elewacji (połączenie więźby dachowej ze ścianą, balkony, parapety, nadproża itd.)
Jeśli projektant nie określa jak należy wykonać np. połączenie parapetu z ociepleniem, wykonanie obróbek blacharskich, połączenie ocieplenia ze stolarką okienną, wykonania obróbki elementów i instalacji wystających z elewacji, orynnowania, mocowania instalacji odgromnikowej itp., to niestety można się spodziewać, że te elementy zostaną wykonane przez wykonawcę najłatwiejszą i najtańszą metodą, co w konsekwencji może wpływać na trwałość ocieplenia.
4. Nieprawidłowe określenie grubości lub rodzaju materiału termoizolacyjnego.
Często wiąże się to z wykonaniem nieprawidłowych obliczeń cieplno-wilgotnościowych lub brakiem uwzględnienia wszystkich koniecznych czynników w obliczeniach. Rodzaj materiału zależy od czynnika ekonomicznego (koszt) ale i również od przepisów (w szczególności Ustawa Prawo Budowlane), stanu i rodzaju ocieplanego budynku. Dodatkowo nie bez znaczenia jest stan wilgotnościowy, jaki może się pojawić po dociepleniu ścian budynku. Wstąpienie kondensatu pary wodnej w przegrodzie i jego ilość, to często pomijany parametr, który może doprowadzić do korozji chemicznej i biologicznej ścian. Brak sprawdzenia i uwzględnienia stanów zawilgocenia może być przyczyną poważnego uszkodzenia budynku.
5. Brak określenia w projekcie sposobu mocowania termoizolacji lub jego błędne określenie.
Projektanci często odwołują się w tym względzie do wskazań producentów ocieplenia. Niestety, ci z kolei jedynie sugerują pewne rozwiązania dla tzw. standardowych przypadków lub prezentują ogólne założenia i zasady związanie z mocowaniem termoizolacji. Jednak ilość łączników ich rodzaj, długość oraz rozmieszczenie zależą od rodzaju podłoża, wysokości i ekspozycji budynku, działającej siły wiatru, rodzaju i grubości termoizolacji, kształtu (strefy brzegowe i środkowe) elewacji, więc niemożliwe jest określanie takich parametrów bez udziału projektanta, stosownych obliczeń i specjalistycznej wiedzy.
6. Brak opisania w projekcie sposobu realizacji i odbioru robót ociepleniowych.
Ranga instrukcji producentów, wytycznych ITB oraz innych opracowań techniczno - instruktażowych może w ogóle wykonawcy nie obowiązywać, jeśli brak w projekcie takich wskazań.
7. Brak zaprojektowania dodatkowych wzmocnień i zabezpieczeń ocieplenia narażonego na nadzwyczajne oddziaływania czynników zewnętrznych.
(np. brak wzmocnienia części cokołowej budynku dodatkową siatką w warstwie zbrojącej, brak szczególnego zamocowania ścian szczytowych, wysokich i pełnych (bez okien), brak impregnacji lub odpowiedniego zabezpieczenia części ocieplenia narażonego na odbijającą się wodę czy zaleganie śniegu).
Istnieją pewne okoliczności techniczno - środowiskowe dotyczące budynku, które obligują projektanta to zastosowania wszelkich środków podwyższających trwałość ocieplenia i należy o tym bezwzględnie pamiętać.
8. Brak określenia w projekcie zaleceń dotyczących eksploatacji i konserwacji ocieplenia.
Opisanie koniecznych czynności i zabiegów powiązanych z odpowiednim okresem, w jakim należy te zabiegi wykonać, jest podstawowym czynnikiem wpływającym na trwałość ocieplenia.
